Zinaida Hippius was een buitenbeen in de literaire wereld van haar tijd. De excentrieke schrijfster voelde zich een man, gevangen in een vrouwenlichaam. Ze onderhield nauwe betrekkingen met een sekte van flagellanten wier rituelen gepaard gingen met seksuele orgieën. Als zevenjarige schreef ze al publicabele gedichten en ze werd op zeer jonge leeftijd een van de invloedrijkste figuren van het symbolisme. Hippius bouwde een ontzaglijk oeuvre op aan romans, verhalen, gedichten, toneelstukken en reportages. Door haar (ongelukkige) huwelijk met de destijds beroemde Dmitri Mereskovski werd haar salon het centrum van het Sint-Petersburgse culturele leven. De schittering van woorden omvat een uitgebreide keuze uit haar autobiografische geschriften.