Wetsdokter Diona D'Hondt staat dagelijks oog in oog met de dood: op kille plaatsen delict, bij reconstructies van fatale misdrijven en aan haar snijtafel, waar de doden nog steeds spreken. In dit boek neemt ze de lezer mee achter de schermen van de forensische geneeskunde: een wereld waarin wetenschap, gerechtigheid en menselijkheid elkaar raken.

Hoe ga je om met het leed waarmee je als forensisch arts dagelijks wordt geconfronteerd? Wat gebeurt er precies na een verdacht overlijden of tijdens een assisenzaak? En wat als je na een autopsie zelf besmet raakt met een gevaarlijke bacterie - of als je kinderen vragen waarom er zoveel mensen doodgaan, en je probeert uit te leggen dat mama mensen helpt, ook als ze er niet meer zijn?

Hoewel ze achter de snijtafel professioneel en beheerst blijft, toont D'Hondt zich in dit boek ook als mens. Ze schrijft over de stille intensiteit van haar werk, maar ook over de humor, de twijfel en het zoeken naar een balans tussen haar beroep en haar gezin. Tegelijk kijkt ze niet weg van de thema's die onze samenleving tekenen: zelfdoding, alcohol- en drugsmisbruik, intrafamiliaal geweld en kindermishandeling.

Als misdaaddokter is ze de stille getuige van wat meestal verborgen blijft, maar in dit boek geeft ze de doden een stem, met respect én mededogen voor de nabestaanden.