Tom Lanoye (1958) is romancier, dichter, columnist, theaterauteur en performer. Hij schreef bestsellers als Ten oorlog, Het goddelijke monster, Het derde huwelijk, Zuivering en De draaischijf. Veel van zijn proza is verfilmd en er werd werk van hem vertaald of gespeeld in meer dan vijftien landen. Als eerste ooit werd hij bekroond met de drie grootste oeuvreprijzen van ons taalgebied: de Gouden Ganzenveer (2007), de Constantijn Huygensprijs (2013) en de Prijs der Nederlandse Letteren (2024).
De Waasland Omnibus brengt zijn drie auto - biografische klassiekers in één band samen. Ze beschrijven zijn jeugd en volwassenwording in Sint-Niklaas, hoofdstad van het Land van Waas. Het decor wordt gevormd door de slagerswinkel van zijn zwijgzame vader, de toneelambities van zijn flamboyante moeder, de kleurrijke volkswijk waarin hij opgroeit en het katholieke college waar hij zijn hart verliest aan een onmogelijke liefde. Van dat alles legt hij even hilarisch als bloemrijk getuigenis af. Tegelijk beschrijft hij hoe het, gestaag maar onherroepelijk, verbrokkelt onder de sloophamer van Vadertje Tijd.
Een slagerszoon met een brilletje, Lanoyes prozadebuut, toont in vier verhalen al heel wat facetten van zijn latere, veelzijdige vakmanschap: de formidabele stilist, de inventieve fantast, de absurdist die waarheid en leugen, humor en tragiek perfect weet te mengen.
‘Het verrukkelijkste uit la Flandre profonde sinds Louis Paul Boon.’
KNACK
‘Het waarachtigste in onze literatuur sinds Willem Elsschot.’
Het Nieuwsblad
In Kartonnen dozen legt Lanoye de valstrikken bloot van de allesverterende jeugdliefde die iedereen heeft ervaren. Tegelijk schildert hij zijn eigen afkomst en opvoeding: de winkel van zijn vader, de vier vrouwen die hem hebben opgevoed, de turners aan wie hij zich vergaapt en de bejaarde priester-dichter die een inspirerende leraar Nederlands was. Zodoende graaft hij ook de bronnen op van zijn schrijverschap en van zijn eeuwige zoektocht naar schoonheid, passie en literatuur.
‘Buitengewoon amusante roman, vol vrolijke melancholie.’
NRC
‘Lanoye op zijn best.’
HUMO
In Sprakeloos raakt een amateuractrice en schrijversmoeder na een beroerte haar spraakvermogen kwijt. Langzaam takelt ze af, steeds minder in staat om te communiceren met wie haar lief is. Daarover schrijvend maakt Lanoye een meervoudige balans op. Van zijn worsteling met de liefde, van zijn rol als schrijver, van zijn conflicten met de kleine moeder-diva, van de strijd die zij moedig voert en waarin ze reddeloos en redeloos ten onder gaat – en van de blijvende woede en pijn die dat oplevert.
‘Hartverscheurend en hilarisch.’
De Morgen
‘Moeiteloos naast het beste van Hugo Claus.’
De Tijd