In dit boek keert Bart Stouten terug naar zijn grote literaire liefdes die hem een leven lang inspireerden: Beckett en Proust. Hij bezoekt opnieuw Parijs, waar hij als jongeman op zoek ging naar overgebleven 'levende' sporen van beide auteurs. Jarenlang correspondeerde Bart met de maîtresse van Samuel Beckett, die ooit script editor was bij de BBC en als vertaalster een scharnierfunctie bekleedde tussen de Engelse en Franse literatuurwerelden. Minder bekende aspecten over het leven en werk van Beckett en Proust passeren de revue: de onverwachte bron van Becketts inspiratie voor Waiting for Godot, de subjectieve verteller die plots alwetend wordt in Un Amour de Swann, Beckett als leraar in de klas, de immense impact van Schopenhauer en Bergson op Prousts volzinnen, Becketts 'taalmuziek van de leegte' getekend door zijn fascinatie voor het quietisme, de ware ziekte van Proust (die niét astma was) en hoe Beckett zelf over zijn werk dacht.