Wie op zoek is naar de eigen identiteit kan ook het christelijke verleden niet verloochenen. Dit boek tracht deze geschiedenis onder ogen te brengen. Het behandelt het ‘hoe’ (stijlgeschiedenis) en het ‘wat’ (iconografie) van voorstellingen uit eeuwen die in het teken staan van reformatie, revolutie en restauratie.

In de zestiende eeuw gaan met de Reformatie de katholieke kerk en protestantse kerken eigen wegen. De Franse Revolutie (1789-1799) betekent een nieuwe breuk. Er ontstaat een seculiere samenleving, de godsdienstige overtuiging wordt voortaan gezien als een persoonlijke aangelegenheid. Na de Revolutie treedt een restauratie- periode in en trachten conservatieve krachten de oude orde te herstellen.

Wat betekenen al deze ontwikkelingen voor de verbeelding van het geloof ? Theoloog en kunsthistoricus Peter van Dael gaat in op de verschillen tussen protestantse en katholieke kunst, kijkt naar nieuwe stijlrichtingen die ontstaan met het wegvallen van kerk en hof, behandelt in detail hoe de zelfstandige kunstenaar zich opnieuw laat inspireren door Bijbel en geloof, en hoe de kerk zich via de kunst probeert te revancheren en teruggrijpt op oude motieven.