Al eeuwen koesteren wij, vanuit de visie op de mens naast of tegenover de natuur, de idee dat we de beste kennis, de sterkste economie, de machtigste politieke visie hebben: baas over de natuur, én over de ‘anderen’. Tot dit gebouw wankelt: klimaatcrisis, ecologische rampen, nieuwe en toenemende ongelijkheid, tanende macht over de wereld. Rik Pinxtens voorstel is radicaal, maar eenvoudig: stop eindelijk dat verschil-denken (natuur versus mens, westerse versus ontwikkelingsgebieden). We zijn mondiaal interdependent geworden: we moeten samen denken, luisteren en overleggen om te kunnen overleven als mensheid. En wetenschap toont dat de mensheid één mayonaise is en geen olie naast azijn, naast ei.
In Een eerlijke nieuwe wereld reikt Pinxten alternatieve zienswijzen aan voor het dominante, globale marktdenken: geen privébezit op mondiaal niveau, wel bindende afspraken voor de mens-in-verbinding-met-alles. Daaronder: democratie op vele niveaus, van onderuit. En ten slotte, een plaats voor het individu, ingebed, met eerlijke verantwoordelijke erkenning van de rechten van alle niveaus, ook van de natuur. Dit is geen dromerij, maar een ‘survival kit’ om volgende generaties nog een zinvol en mooi leven toe te laten.