Een geestverruimende roman voor iedereen die van kunst, literatuur en taal houdt.

Een naamloze vrouw, rouwend om de dood van een vriendin, reist naar Dresden in de hoop het beklemmende middendeel ‘Time Passes’ uit Virginia Woolfs To the Lighthouse te vertalen. De verteller verdiept zich in dit prozagedicht van vergankelijkheid en onderwerpt het aan de onnauwkeurige wetenschap en imperfecte kunst van het vertalen. Dit leidt haar tot uitgebreide reflecties op andere voorbeelden van verlies, vernietiging en herstel – de ramp in Tsjernobyl, de High Line in New York, het bombardement op Dresden en Wallmanns herdenkingsrequiem ‘Bell Requiem Dresden’, de evacuatie van het Hebrideneiland Foula, Hiroshi Sugimoto’s foto’s van zeegezichten, Debussy’s ‘La cathédrale engloutie’ en Ceri Richards’ gelijknamige schilderijenserie. Ze reflecteert op plaatsen die gedoemd zijn tot verval en toch weer tot leven komen, gebroken werelden waarin nog steeds kracht is voor een nieuw begin.

In Nevermore verstrengelen vernietiging, verlies en tijd zich. Cécile Wajsbrot schetst op meesterlijke wijze de context waarin het vertalen van literatuur wordt gezien als een reis van herstel. Met een nawoord van vertaalster Josephine Rijnaarts.

Cécile Wajsbrot (Parijs, 1954) heeft zeventien romans, een verhalenbundel en talloze essays geschreven. Daarnaast vertaalt ze literatuur uit het Engels en het Duits. Met haar vertalingen van onder andere Virginia Woolf, Jane Gardam, Arthur Conan Doyle, Charles Olson en Peter Kurzeck won ze de Eugen Helmlé Vertalersprijs. In 2016 ontving ze de Prix de l’Académie de Berlin voor haar werk.

De pers over Nevermore:

‘Een subtiel gecomponeerde, taalkundig uitzonderlijk rijke roman.’

Deutschlandfunk Kultur

‘Deze roman is een klasse apart.’

Tagesspiegel